موج جدیدی از نویسندگان اگزوفونیک با سابقه مهاجرت زبان کشور فرزندخواندگی خود را تغییر شکل داده و غنی می کند

از پیسانا فراری - سفیر cApStAn در دهکده جهانی

اصطلاح "اگزوفونی" ، که شیوه نوشتن به زبانی است که متعلق به خود شخص نیست ، بسیار جدید است. این در مجامع فرهنگی و ادبی در سال 2007 توسط پروفسور دکتر سوزان آرند ، دکتر دیرک ناگوشوزکی و پروفسور دکتر رابرت استکهامر در مطالعه ای تحت عنوان Anderssprachigkeit (in) der Literatur ارائه شد ، اما این پدیده از دوران باستان وجود داشته است. میلان کوندرا ، که فرانسوی را به جای مادری خود چک ، ولادیمیر نابوکوف ، که انگلیسی را به جای روسی انتخاب کرد ، جک کرواک ، زبان مادری او فرانسوی بود اما معروف ترین آثار او به انگلیسی است ، و ساموئل بکت ، نمایشنامه نویس ایرلندی ، انگلیسی به فرانسوی. موج جدیدی از نویسندگان اگزوفونیک با پیشینه مهاجران در حال تغییر شکل (و به غایت غنی سازی) زبان کشور فرزندخواندگی خود هستند. به این ترتیب ، او همچنین - تا حدی - او را به عنوان یک زبان مادری "می شناسد" ، و این چالش های ترجمه را ایجاد می کند. در نهایت ، "ادبیات مهاجرت" حتی ممکن است مفهوم "ادبیات ملی" را زیر سوال ببرد و تضعیف کند.

مهاجرت بین المللی به ظهور هویت های جدید کمک می کند

در دهه های اخیر ، به ویژه به دلیل افزایش مهاجرت ، تبعید و دیاسپورا ، "اگر نویسنده به اصطلاح به زبان مادری خود ننویسد ، دیگر از این قاعده مستثنی نخواهد بود" ، زبان شناسانی که اصطلاح "اگزوفونیا" را ابداع کرده اند " زبان های "اول" و "دوم" ، "خود" و "خارجی" ، با یکدیگر تعامل ، تبادل و مخلوط می کنند. "ادبیات مهاجرت" یا "ادبیات عبور از مرز" ، همانطور که نویسندگان یک تحقیق برای دانشگاه وین آن را می خوانند ، به آثار نویسندگان مهاجرت ریشه ای اشاره دارد که به زبانی غیر از زبان مادری خود می نویسند. برخورد آنها با فرهنگها و زبانهای جدید و "غریبه" غالباً مردم را به نوشتن ترغیب می کند ، آنها می گویند ، نه تنها به زبان کشور مبدا ، بلکه همچنین به زبان محیط جدید.

به گفته سردبیر ایتالیایی سیلویا د مارچی: "ادبیات مهاجرت ادبیات آینده است". "این ادبیات کسانی است که حرکت می کنند ، که در کنار خود محدود نیستند." "افراد غیر بومی دیدگاه های جدیدی را به زبان می آورند." وی افزود ، این روند در ایتالیا از سال 1990 آغاز شد ، زمانی كه یك مهاجر سنگالی و یك روزنامه نگار ایتالیایی با هم كتاب نوشتند. اکنون ، یک ناشر ایتالیایی شرکت نامه ها کل بخش را به ژانر اختصاص داده است. همانطور که طاهر لامری ، نویسنده موفق الجزایری-ایتالیایی می گوید ، گاهی اوقات خارجی ها در هنگام اختراع عبارات احساس آزادی بیشتری می کنند بدون اینکه مجبور به پایبندی به پروتکل های زبان شوند.

چالش های ترجمه ادبیات غیر محلی

به گفته شانتال رایت ، مترجم و دانشگاهی ادبی که جایزه معتبر PEN America را دریافت کرده است ، ترجمه آثاری که به زبان های خارجی نوشته شده اند مشکلات زیادی را ایجاد می کند. وی نویسنده مقاله ای با عنوان «اگزوفونیا و ترجمه ادبی است. وقتی نویسنده زبان جدیدی را تصویب می کند برای مترجم چه معنی دارد "، جایی که او مجموعه ای از دستورالعمل ها را برای ترجمه متون اگزوفونیک ارائه می دهد. رایت می گوید که وقتی نویسندگان زبان جدیدی را در پیش می گیرند ، اغلب باعث می شود "زبان جدید را شکل دهند تا زمانی که برای هدف خود مناسب شود." او نثر اگزوفونیک آلمان را توسط فرانکو بیوندی ، امینه سوگی یوزدامار و یوکو توادا ، نویسندگانی که به ترتیب از ایتالیا ، ترکیه و ژاپن به آلمان مهاجرت کردند ، مثال می زند. ویژگی های سبک شناختی ابتکاری مشاهده شده در کار این نویسندگان می گوید که آنها زبان آلمانی را با درج کلمات یا عباراتی از زبان اول و مفاهیم ، اشارات و اشارات که ممکن است برای خواننده آلمانی ناآشنا باشد ، "یاد می گیرند". این می تواند یک چالش در ترجمه باشد. به عنوان مثال توادا ، در آثار ادبی خود به آلمانی ، اغلب زبان را به عنوان وسیله ای سبک شناختی آزمایش می کند: استفاده از ترجمه تحت اللفظی (از زبان خودش) ، استفاده از بازی با کلمات ، خواندن غلط خواندن یا آمیختن زبان های مختلف. به این ترتیب ، او "مخاطبان خود را دعوت می کند [to] سو mis تفاهم و بیگانگی را تجربه کنید ".

وقتی نویسندگان اگزوفونیک به زبان مادری خود برگردانده می شوند

جومپا لاهیری ، نویسنده آمریکایی برنده جایزه پولیتزر ، در لندن و در مهاجر هندی از بنگال غربی متولد شد. خانواده وی از سه سالگی به ایالات متحده نقل مکان کردند و او یک آمریکایی محسوب می شود. لاهیری پس از تحصیل در زبان ایتالیایی و ادامه تحصیل ، در سال 2012 به همراه همسر و فرزندانش به رم رفت و در آنجا برای مدت سه سال در آنجا اقامت گزید و خاطرات خود را به زبان ایتالیایی "In altre parole" نوشت (به عبارتی دیگر). در بازگشت به ایالات متحده ، وی رمانی ایتالیایی به نام Dove mi trovo را كه توسط لاهیری به انگلیسی ترجمه شده با عنوان "موقعیت مکانی" كه در ماه مه 2021 منتشر می شد ، به اتمام رساند (اولین كتاب او با ترجمه آن گلدشتاین به زبان ایتالیایی). لاهیری در تلاش برای دستیابی به این موفقیت به گروه نازکی از نویسندگان پیوست - از جمله ساموئل بکت ، ولادیمیر نابوکوف و نویسنده آرژانتینی ج. رودولفو ویلکاک - که زبان های جدید یاد می گیرد ، متن هایی را به این زبان ها می سازد و سپس آنها را به زبان اصلی خود ترجمه می کند.

ادبیات مهاجرت ممکن است مفهوم "ادبیات ملی" را زیر سوال ببرد

ایان هیدئو لوی نویسنده آمریکایی است که به ژاپنی می نویسد و در ژاپن بسیار محبوب شده است ، جایی که 25 سال زندگی ، طرد و طرد شده است. نویسندگان مطالعه دانشگاه وین که در بالا به آنها اشاره شد ، می گویند ، وی با این فرض که فقط شهروندان ژاپنی می توانند به ژاپنی بنویسند و مردم ژاپن چنین کاری می کنند ، مفهوم کلی "ادبیات ملی" ژاپن را زیر سوال می برد و تضعیف می کند. خود شانتال رایت در ابتدا فکر می کرد که مقاله خود را در مورد ترجمه نویسندگان برون مرزی "در مورد نوشتن به زبانی مال خودت نیست و این برای مترجم چه معنی دارد. " او می گوید ، اما او تصمیم گرفت با آن مخالفت کند ، زیرا این راهی برای تداوم این افسانه است که یک زبان "متعلق" یک سرزمین خاص و گروهی از مردم است که در واقع هیچ زبانی ندارند. آلمانی به آلمانی ها ، فرانسه به فرانسه تعلق ندارد و انگلیسی "، با وضعیت فعلی خود به عنوان یک پرچمدار و یک اشکال جهانی سازی ، قطعاً متعلق به کرسی سابق امپراتوری انگلیس نیست."

"زبانها و ادبیات جهان به همه ما تعلق دارد ، مهم نیست که در کجا متولد شده و بزرگ شده ایم و کجا زندگی می کنیم. همه ما حق داریم خود را به زبانهای مورد علاقه خود ، با لهجه یا بدون لهجه بیان کنیم. نیلوفر شیدمر ، نویسنده ایرانی ، که از 28 سالگی به کانادا مهاجرت کرده و به انگلیسی می نویسد ، گفت: "اصطلاحات ادبی ما باعث تغییر و رشد زبان می شود."

نگاه به آینده

البته در این مورد چیزهای بیشتری می توان گفت و ما به تحولات بعدی خواهیم پرداخت ، اما می خواهیم در پایان با نقل قول دانشمند آلیشیا پوسادا از دانشگاه پورتوریکو ، نویسنده مطالعه درباره نویسنده برون ریز جوزف کنراد (ادعا می کند به لهستانی صحبت کند ، به زبان روسی رویایی می بیند و به انگلیسی می نویسد). او می گوید که گاهی "انتخاب فرد در میان منابع زبانی موجود می تواند پیشتاز تغییر در این جامعه گفتاری خاص باشد." اوقات جالب زبان در راه است ...

^{عکس: Erwan Hesry @ Unsplash}